Για μια ακομά φορά θα αναφερθώ στα πολυαγαπημένα μας μέσα συγκοινωνίας. Αυτή τη φορά όμως θα πρωτοτυπήσω και δε θα αναφερθώ σε επιβάτη αλλά σε οδηγό λεωφορείου. πρωτοτυπώντας ακόμα περισσότερο θα σας πω ότι ούτε έβρισε,ούτε φρέναρε απότομα,ούτε οδηγούσε σα μεθυσμένος αλλά...άκουσον,άκουσον!...
Ενώ του κάναμε σήμα να σταματήσει πέρασε από μπροστά μας και μας αγνόησε. Μας είδε από μακριά και μας προσπέρασε, σαν τους ταξιτζήδες που δεν τους κάνει η φάτσα σου ή η περιοχή που πας....Σκεφτείτε ότι η περιοχή εκεί έχει εκνευριστικά σπάνια συγκοινωνία και υψόμετρο, οπότε κάνει πολυ κρύο. Υπό αυτές τις συνθήκες λοιπόν περιμέναμε 25 ολόκληρα λεπτά ένα από τα τρία λεωφορεία που διατίθενται αλλά Τ Ι Π Ο Τ Α ! ! ! Κι όταν επιτέλους ήρθε μας αγνόησε παντελώς...Πέρασαν λοιπόν άλλα 20 λεπτά,ήρθε άλλο λεωφορείο,μπήκαμε μέσα και είπαμε στον οδηγό το περιστατικό,όπως ήδη θα έχετε καταλάβει ούτε που ύδρωσαν τα αυτιά του. Σωστά, δεν διακυνδίνευε αυτός να χάσει κάποια υπο΄χρέωση του λόγω της μεγάλης καθυστέρησης, ούτε φυσικά καθόταν μέσα στο κρύο επί ώρα και φυσικά ούτε ο ανωτέρω αναφερόμενος συνάδελφος του, που μας προσέφερε την άρνηση άσκησης του επαγγέλματός του κατά πρόσωπο.τί άλλο πια να πεί κάνεις για το δημόσιο που υποτίθεται ότι δρα για το κοινό καλό;
Τέλοσπάντων!Είχα ήδη αποφασίσει να κάνω καταγγελία στο site του ΟΑΣΑ και πράγματι ήταν η πρώτη μου κίνηση όταν μετά απο μιάμιση ώρα συνολικά (για μια απόσταση που παίρνει το πού μισή ώρα, έφτασα σπίτι μου). Έκανα λοιπόν την ανάλογη αναφορά και μετά σκέφτηκα ότι ο κόπος ήταν άδικος γιατί φωνή του πολίτη σε αυτή τη χώρα δεν ακούγεται ούτε καν μέχρι έξω από το παράθυρο του...
Τέλοσπαντων, έχω αφήσει τα στοιχεία μου και αν μία στο εκατομμύριο έχω νεοτέρα,πρώτα θα ανόοίξω μια σαμπάνια και θα φάω φράουλες για να το γιορτάσω και μετά θα σας το γνωστοποιήσω, έτσι απλά για να αναγεννήσουμε τις ελπίδες μας ως "φωνή του πολίτη".
Τετάρτη 26 Μαρτίου 2008
Κυριακή 16 Μαρτίου 2008
ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ
Ένας τρόπος να γνωρίσετε καλύτερα τον εσωτερικό κόσμο, τις προσδοκίες και τις αντιλήψεις σας είναι να απαντήσετε τις παρακάτω ερωτήσεις. Προσοχή όμως μην διαβάσετε το δεύτερο μέρος του κειμένου πριν δώστε τις δικές σας απαντήσεις αλλιώς η διαδικασία δε θα έχει νόημα.
1.Περπατάτε στο δάσος αλλά δεν είστε μόνος. Ποιος είναι μαζί σας;
2.Καθώς περπατάτε βλέπετε ένα ζώο. Τι ζώο είναι αυτό;
3.Τι είδους αλληλεπίδραση έχετε με το ζώο;
4.Βαδίζετε προς το βάθος του δάσους. Βρίσκετε ένα ξέφωτο και εκεί βρίσκεται το σπίτι των ονείρων σας. Τι μέγεθος έχει;
5.Το σπίτι σας περιτριγυρίζεται από φράχτη;
6.Μπαίνετε στην τραπεζαρία του σπιτιού. Τι βλέπετε επάνω στο τραπέζι;
7.Βγαίνετε από το σπίτι και βλέπετε μια κούπα στο έδαφος. Τι είδους κούπα είναι αυτή;
8.Τι κάνετε με αυτή την κούπα;
9.Φτάνετε στην άκρη της ιδιοκτησίας σας και βρίσκετε κοντά σε υδάτινο στοιχείο. Τι είδους υδάτινο στοιχείο είναι αυτό;
10.Και τέλος πως το διασχίζετε;
ΚΑΙ τώρα οι απαντήσεις.
1. Το άτομο που είναι μαζί σας στο δάσος είναι το πιο σημαντικό για σας.
2.Το μέγεθος του ζώου αντιπροσωπεύει το μέγεθος των προβλημάτων στη ζωή σας.
3.Η σοβαρότητα της αλληλεπίδρασης που είχατε με το ζώο αντιπροσωπεύει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζετε τα προβλήματα.
4.Το μέγεθος του σπιτιού σας αντιπροσωπεύει το μέγεθος της φιλοδοξίας σας.
5.Η έλλειψη φράχτη είναι ενδεικτική ενός ανοιχτού χαρακτήρα. Οι άνθρωποι είναι καλοδεχούμενοι κάθε στιγμή. Η παρουσία του φράχτη δηλώνει κλειστό χαρακτήρα. Προτιμάτε οι άνθρωποι να μην έρχονται απρόσκλητοι.
6.Αν η απάντηση σας σχετικά με το τραπέζι δεν περιελάμβανε φαγητό, λουλούδια ή ανθρώπους, τότε σε γενικές γραμμές είστε δυστυχισμένοι.
7.Η αντοχή του υλικού από το οποίο είναι κατασκευασμένη η κούπα αντιπροσωπεύει την διάρκεια των σχέσεων που συνάπτετε.
8.Το τι κάνατε με την κούπα αντιπροσωπεύει το γενικό σκεπτικό σας για τη ζωή.
9.Το μέγεθος του υδάτινου στοιχείου αντιπροσωπεύει το μέγεθος των σχέσεων που συνάπτετε με τους γύρω σας.
10.Ο τρόπος με τον οποίο διασχίζετε το νερό αντιπροσωπεύει το πόσο εύκολη ή δύσκολη περιμένετε να είναι η ζωή.
Λοιπόν πώς σας φάνηκε; Σας βοήθησε καθόλου; Είναι πραγματικά συναρπαστικό το ότι μέσα από ερωτήσεις φαινομενικά άσχετες τόσο μεταξύ τους όσο και με αυτό που τελικά διασαφηνίζουν μας οδηγούν να ανακαλύψουμε πτυχές του εγώ μας που αποτυπώνονται στο υποσυνείδητο και βγαίνουν μόνο όταν τις καλέσουμε στην επιφάνεια.
1.Περπατάτε στο δάσος αλλά δεν είστε μόνος. Ποιος είναι μαζί σας;
2.Καθώς περπατάτε βλέπετε ένα ζώο. Τι ζώο είναι αυτό;
3.Τι είδους αλληλεπίδραση έχετε με το ζώο;
4.Βαδίζετε προς το βάθος του δάσους. Βρίσκετε ένα ξέφωτο και εκεί βρίσκεται το σπίτι των ονείρων σας. Τι μέγεθος έχει;
5.Το σπίτι σας περιτριγυρίζεται από φράχτη;
6.Μπαίνετε στην τραπεζαρία του σπιτιού. Τι βλέπετε επάνω στο τραπέζι;
7.Βγαίνετε από το σπίτι και βλέπετε μια κούπα στο έδαφος. Τι είδους κούπα είναι αυτή;
8.Τι κάνετε με αυτή την κούπα;
9.Φτάνετε στην άκρη της ιδιοκτησίας σας και βρίσκετε κοντά σε υδάτινο στοιχείο. Τι είδους υδάτινο στοιχείο είναι αυτό;
10.Και τέλος πως το διασχίζετε;
ΚΑΙ τώρα οι απαντήσεις.
1. Το άτομο που είναι μαζί σας στο δάσος είναι το πιο σημαντικό για σας.
2.Το μέγεθος του ζώου αντιπροσωπεύει το μέγεθος των προβλημάτων στη ζωή σας.
3.Η σοβαρότητα της αλληλεπίδρασης που είχατε με το ζώο αντιπροσωπεύει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζετε τα προβλήματα.
4.Το μέγεθος του σπιτιού σας αντιπροσωπεύει το μέγεθος της φιλοδοξίας σας.
5.Η έλλειψη φράχτη είναι ενδεικτική ενός ανοιχτού χαρακτήρα. Οι άνθρωποι είναι καλοδεχούμενοι κάθε στιγμή. Η παρουσία του φράχτη δηλώνει κλειστό χαρακτήρα. Προτιμάτε οι άνθρωποι να μην έρχονται απρόσκλητοι.
6.Αν η απάντηση σας σχετικά με το τραπέζι δεν περιελάμβανε φαγητό, λουλούδια ή ανθρώπους, τότε σε γενικές γραμμές είστε δυστυχισμένοι.
7.Η αντοχή του υλικού από το οποίο είναι κατασκευασμένη η κούπα αντιπροσωπεύει την διάρκεια των σχέσεων που συνάπτετε.
8.Το τι κάνατε με την κούπα αντιπροσωπεύει το γενικό σκεπτικό σας για τη ζωή.
9.Το μέγεθος του υδάτινου στοιχείου αντιπροσωπεύει το μέγεθος των σχέσεων που συνάπτετε με τους γύρω σας.
10.Ο τρόπος με τον οποίο διασχίζετε το νερό αντιπροσωπεύει το πόσο εύκολη ή δύσκολη περιμένετε να είναι η ζωή.
Λοιπόν πώς σας φάνηκε; Σας βοήθησε καθόλου; Είναι πραγματικά συναρπαστικό το ότι μέσα από ερωτήσεις φαινομενικά άσχετες τόσο μεταξύ τους όσο και με αυτό που τελικά διασαφηνίζουν μας οδηγούν να ανακαλύψουμε πτυχές του εγώ μας που αποτυπώνονται στο υποσυνείδητο και βγαίνουν μόνο όταν τις καλέσουμε στην επιφάνεια.
Τετάρτη 12 Μαρτίου 2008
Ο ρόλος του επαγγέλματος στη ζωή μας
Το επάγγελμα καλύπτει κατά μέσο όρο το 1/3 της ζωής μας. Όταν το άτομο δεν εκφράζει τις εσωτερικές του τάσεις μέσα από αυτό αλλά το οδηγούν τυχαίοι παράγοντες στην επιλογή αυτή απογοητεύεται και οδηγείται σε αδιάφορη μηχανική εργασία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της δημιουργικότητας και της αποδοτικότητας του και συνακόλουθα ζημιώνει εκτός από το άτομο και το κοινωνικό σύνολο.
Αναμφισβήτητα το άτομο ταυτίζεται με το επάγγελμα που ασκεί καθώς αυτό προσδιορίζει την κοινωνική του θέση και διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας του, είναι μέρος της ύπαρξης του και της βαθύτερης ουσίας του είναι του. Σήμερα είναι γενικότερα παραδεκτό ότι το επάγγελμα εκτός από το βιοπορισμό εξασφαλίζει κοινωνική αναγνώριση, ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών και σύναψη κοινωνικών σχέσεων, σημαντικών για τη μελλοντική πορεία και σταδιοδρομία του ατόμου. Αν το άτομο δεν ολοκληρώνεται συναισθηματικά από την εργασία του, είναι πολύ πιθανό να εμφανίσει ψυχολογικά προβλήματα που θα έχουν αντίκτυπο τόσο στην προσωπική όσο και στην κοινωνική του ζωή.
Γι αυτό και προσδοκούμε ο καθένας να ασκεί ένα επάγγελμα που θα συμβαδίζει με τις κλίσεις και τις τάσεις του έτσι ώστε να αισθάνεται ότι κάνει κάτι χρήσιμο και δημιουργικό. Κάτι που αποτελεί προϋπόθεση για να υπάρχει αυτοπεποίθηση και ικανοποίηση σε όλους τους τομείς της ζωής. Η επιτυχημένη επαγγελματική αποκατάσταση αποτελεί πηγή χαράς και δημιουργικότητας και ωθεί το άτομο στο ψηλότερο σημείο της αποδοτικότητας και της δραστηριοποίησης των ψυχικών και σωματικών δυνάμεών του.
Κάθε προσωπικότητα αναπτύσσει περισσότερο ορισμένες τάσεις, γεγονός το οποίο στηρίζεται η ιδιαιτερότητα κάθε ανθρώπου και ανάλογα με τις τάσεις αυτές συμπεριφέρεται ως αυτόνομη προσωπικότητα. Γι αυτό το λόγο οι κοινωνίες εκτιμώντας την αξιολογική δράση και συμπεριφορά των ανθρώπων διαχωρίζοντας τους σε καλλιτέχνες, πολιτικούς, εκπαιδευτικούς κτλ.
Βασική προϋπόθεση για τη σωστή επιλογή επαγγέλματος είναι συνεπώς να αναλυθούν αντικειμενικά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά , η ιδιοσυγκρασία, η προσωπικότητα , τα ενδιαφέροντα, οι ικανότητες και τα ταλέντα του ατόμου. Η τελική επιλογή είναι συνάρτηση των γνωστικών δεξιοτήτων αλλά και της συμπεριφοράς του ατόμου για να κριθεί το αν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του επαγγέλματος της αρεσκείας του.
Τέλος, η μέθοδος ανίχνευσης του σωστού επαγγέλματος βασίζεται κυρίως στη σαφή γνώση των δραστηριοτήτων που το συνθέτουν. Έχει γίνει συστηματική μελέτη για την ταξινόμηση των επαγγελμάτων σε κατηγορίες ομοειδών απαιτήσεων. Η θεμελιώδης ταξινόμηση επαγγελμάτων προκύπτει όταν εξετάζουμε το ποσοστό της ενασχόλησης που απαιτείται με:
1. επεξεργασία
2. επαφή με ανθρώπους
3. χρήση πραγμάτων-μηχανημάτων.
Αναμφισβήτητα το άτομο ταυτίζεται με το επάγγελμα που ασκεί καθώς αυτό προσδιορίζει την κοινωνική του θέση και διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας του, είναι μέρος της ύπαρξης του και της βαθύτερης ουσίας του είναι του. Σήμερα είναι γενικότερα παραδεκτό ότι το επάγγελμα εκτός από το βιοπορισμό εξασφαλίζει κοινωνική αναγνώριση, ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών και σύναψη κοινωνικών σχέσεων, σημαντικών για τη μελλοντική πορεία και σταδιοδρομία του ατόμου. Αν το άτομο δεν ολοκληρώνεται συναισθηματικά από την εργασία του, είναι πολύ πιθανό να εμφανίσει ψυχολογικά προβλήματα που θα έχουν αντίκτυπο τόσο στην προσωπική όσο και στην κοινωνική του ζωή.
Γι αυτό και προσδοκούμε ο καθένας να ασκεί ένα επάγγελμα που θα συμβαδίζει με τις κλίσεις και τις τάσεις του έτσι ώστε να αισθάνεται ότι κάνει κάτι χρήσιμο και δημιουργικό. Κάτι που αποτελεί προϋπόθεση για να υπάρχει αυτοπεποίθηση και ικανοποίηση σε όλους τους τομείς της ζωής. Η επιτυχημένη επαγγελματική αποκατάσταση αποτελεί πηγή χαράς και δημιουργικότητας και ωθεί το άτομο στο ψηλότερο σημείο της αποδοτικότητας και της δραστηριοποίησης των ψυχικών και σωματικών δυνάμεών του.
Κάθε προσωπικότητα αναπτύσσει περισσότερο ορισμένες τάσεις, γεγονός το οποίο στηρίζεται η ιδιαιτερότητα κάθε ανθρώπου και ανάλογα με τις τάσεις αυτές συμπεριφέρεται ως αυτόνομη προσωπικότητα. Γι αυτό το λόγο οι κοινωνίες εκτιμώντας την αξιολογική δράση και συμπεριφορά των ανθρώπων διαχωρίζοντας τους σε καλλιτέχνες, πολιτικούς, εκπαιδευτικούς κτλ.
Βασική προϋπόθεση για τη σωστή επιλογή επαγγέλματος είναι συνεπώς να αναλυθούν αντικειμενικά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά , η ιδιοσυγκρασία, η προσωπικότητα , τα ενδιαφέροντα, οι ικανότητες και τα ταλέντα του ατόμου. Η τελική επιλογή είναι συνάρτηση των γνωστικών δεξιοτήτων αλλά και της συμπεριφοράς του ατόμου για να κριθεί το αν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του επαγγέλματος της αρεσκείας του.
Τέλος, η μέθοδος ανίχνευσης του σωστού επαγγέλματος βασίζεται κυρίως στη σαφή γνώση των δραστηριοτήτων που το συνθέτουν. Έχει γίνει συστηματική μελέτη για την ταξινόμηση των επαγγελμάτων σε κατηγορίες ομοειδών απαιτήσεων. Η θεμελιώδης ταξινόμηση επαγγελμάτων προκύπτει όταν εξετάζουμε το ποσοστό της ενασχόλησης που απαιτείται με:
1. επεξεργασία
2. επαφή με ανθρώπους
3. χρήση πραγμάτων-μηχανημάτων.
Το τεστ του εγκεφάλου
Ένας πολύ ενδιαφέρον τρόπος για να διαπιστώσουμε ότι πράγματι ο εγκέφαλός μας πραγματικά λειτουργεί αυτοματοποιημένα κάποιες φορές και μάλιστα δε μπορούμε να παρέμβουμε στη λειτουργία του είναι η εξής διαδικασία:
Όπως κάθεστε στο γραφείο σας, σηκώστε το δεξί σας πόδι από το δάπεδο και κάντε πέντε νοητούς κύκλους προς τη φορά του ρολογιού. Ταυτόχρονα, σηκώστε το δεξί σας χέρι και σχηματίστε στον αέρα το νούμερο 6.
Το πιθανότερο που θα συμβεί τώρα είναι ότι το πόδι θα αλλάξει φορά και θα κατευθυνθεί σύμφωνα με το χέρι σας, χωρίς εσείς να είστε σε θέση να ελέγξετε την κίνηση και φυσικά να την εμποδίσετε.
Δοκιμάστε το λοιπόν και περιμένω τις αντιδράσεις σας διότι αν το λένε μόνο τα βιβλία δεν έχει εφαρμοσμένη και αποδεικτική αξία. Περιμένω λοιπόν να μου πείτε τί και αν συνέβη και σε σας, αν απορείτε για μένα θα το κάνω και εγώ και θα σας πω για την ώρα απλώς το διάβασα, μου κίνησε το ενδιαφέρον και θεώρησα καλό να το μοιραστώ μαζί σας.
Όπως κάθεστε στο γραφείο σας, σηκώστε το δεξί σας πόδι από το δάπεδο και κάντε πέντε νοητούς κύκλους προς τη φορά του ρολογιού. Ταυτόχρονα, σηκώστε το δεξί σας χέρι και σχηματίστε στον αέρα το νούμερο 6.
Το πιθανότερο που θα συμβεί τώρα είναι ότι το πόδι θα αλλάξει φορά και θα κατευθυνθεί σύμφωνα με το χέρι σας, χωρίς εσείς να είστε σε θέση να ελέγξετε την κίνηση και φυσικά να την εμποδίσετε.
Δοκιμάστε το λοιπόν και περιμένω τις αντιδράσεις σας διότι αν το λένε μόνο τα βιβλία δεν έχει εφαρμοσμένη και αποδεικτική αξία. Περιμένω λοιπόν να μου πείτε τί και αν συνέβη και σε σας, αν απορείτε για μένα θα το κάνω και εγώ και θα σας πω για την ώρα απλώς το διάβασα, μου κίνησε το ενδιαφέρον και θεώρησα καλό να το μοιραστώ μαζί σας.
Πέμπτη 6 Μαρτίου 2008
Η αγωγή του πολίτη...
Επηρεασμένη από τους ρυθμούς που έχει πάρει η ζωή αποφάσισα να αναφερθώ σε ένα θέμα που ίσως απασχολεί πολλούς από μας και όμως ελάχιστοι δαπανούν χρόνο να το αναλύσουν ή έστω να το σκεφτούν.
Συγκεκριμένα θα ήθελα να αναφερθώ στο θέμα της συμπεριφοράς μας στα μέσα μαζικής μεταφοράς εξ αφορμής ενός πρόσφατου γεγονότος που με εξόργισε σε τέτοιο δε βαθμό που δε μπορούσα να ηρεμήσω ώρες αργότερα.
Είναι τραγικό που μερικοί άνθρωποι δε σέβονται το διπλανό τους κι όχι μόνο αυτό, γιατί στη θεωρία όλα καλά είναι, αλλά το δείχνουν κιόλας και αν αντιδράσεις ζητώντας το δίκιο σου σε προσβάλλουν κιόλας.
Ήταν πριν δέκα ημέρες περίπου όταν μπήκα στον ηλεκτρικό μετά από μια τραγικά εξαντλητική μέρα (και αμέτρητες κούπες καφέ). Συνεπεία της κούρασης μου αναζήτησα ένα κάθισμα, υπήρχε κάποιο αλλά εν τέλει δεν τα κατάφερα να κάθισα λόγω συνωστισμού…γύρισα λοιπόν στο σημείο όπου στεκόμουν όρθια πριν και τότε ακούω έναν κύριο (δεν αξίζει το χαρακτηρισμό αλλά έχω αγωγή από το σπίτι μου βλέπετε),να λέει κατά λέξη «μερικές νεαρούλες ψάχνουν να κάτσουν μην κουραστεί ο κώλος τους για 4-5 στάσεις!». Η φωνή του ήταν τόσο δυνατή και επιδεικτική που δε μπορούσα παρά να αντιδράσω λέγοντας «ναι γιατί μερικοί έχουν μεγάλο και μερικοί μικρό». Τότε άλλαξε πέντε χρώματα και έψαξε να δικαιολογηθεί με το ότι δεν αναφερόταν σε μένα αλλά σε μια κοπέλα που τον πάτησε δήθεν και ότι δεν έχω κανένα δικαίωμα να του μιλάω εφόσον ισχυρίστηκε ‘ότι όποιος έχει τη μύγα…’. Αντί να σταματήσει εκεί το συμβάν άρχισε την επίθεση η γυναίκα του βρίζοντας με και απειλώντας να με χτυπήσει για να μου δώσει την αγωγή που κατά τα λεγόμενα της δεν είχα από το σπίτι μου.
Την προκάλεσα λοιπόν κι εγώ σε «μονομαχία», που φυσικά δεν έγινε ίσως επειδή φοβήθηκε αλλά ειλικρινά μιλάω αν είχε κάνει κίνηση προς το μέρος μου μετά από τόσο καφέ θα την έστελνα στο νοσοκομείο, λόγω διάπλασης και ηλικίας δεν είχε καμιά ελπίδα ούτε καν να με πλησιάσει…τελικά στην επόμενη στάση κατέβηκαν και οι δύο κοιτώντας προς το μέρος μου…αστεία εικόνα να βλέπεις κάποιον να κατευθύνεται μπροστά και το κεφάλι του να είναι στραμμένο πίσω. Η κοπέλα που στεκόταν ακριβώς πίσω μου καθώς και όλο το υπόλοιπο βαγόνι με κοιτούσε με ένα ύφος που έλεγε «έχεις δίκαιο αλλά άντε να το αποδείξεις!», μετά από κάποιες στάσεις κατέβηκα κι εγώ αλλά η σκηνή είχε μείνει χαραγμένη στο νου μου και κυρίως γι αυτό τη γράφω, μήπως φύγει από μέσα μου η ταραχή εκείνης τη στιγμής και η αίσθηση του άδικου.
Ας έρθουμε τώρα στα μέγιστα ζητήματα που μου έδωσαν το κίνητρο για να γράψω…. Πρώτον, οι Έλληνες διατείνονται για τον ανδρισμό και το θάρρος του αλλά όταν ο συγκεκριμένος κύριος ετέθη προ των ευθυνών του σχετικά με τη συμπεριφορά του προς το μέρος μου όχι μόνο δεν ζήτησε συγγνώμη αλλά άφησε τη γυναίκα του να «καθαρίσει για λογαριασμό του». Και δεύτερον αφού εξαπόλυσε οχετό απειλών και βωμολοχιών εναντίον μου, η γυναίκα αυτή (ε, όχι δεν αξίζει να λέγεται κυρία) τόλμησε να πει ότι δεν έχω αγωγή από το σπίτι μου.
Ιδού λοιπόν και οι απορίες και κάθε απάντηση ή σχόλιο δεκτά. Ποιος τελικά δεν έχει αγωγή αυτός που στέκεται διακριτικά στο ύψος του η αυτός που προβάλει αύτη του την έλλειψη στους άλλους βρίζοντας και απειλώντας καταδεικνύοντας το επίπεδο του; Και δεύτερον και ακόμα πιο εξοργιστικό: Άντρας είναι αυτό που αναγνωρίζει ένα λάθος και απολογείται γι αυτό όποιο κόστος κι αν πρέπει να επωμιστεί (κοινωνικά ή ατομικά) ή αυτός που κρύβεται πίσω από μάσκες, υπεκφυγές και χρήση βίας εν γένει;
Ευχαριστώ και περιμένω την απάντηση σας, όποια κι αν είναι θα με ανακουφίσει γιατί αν το ξεκαθαρίσω συζητώντας το με άτομα που έχουν αντικειμενική άποψη σίγουρα θα πάψω να νιώθω αδικία και αμφιβολίες…
Συγκεκριμένα θα ήθελα να αναφερθώ στο θέμα της συμπεριφοράς μας στα μέσα μαζικής μεταφοράς εξ αφορμής ενός πρόσφατου γεγονότος που με εξόργισε σε τέτοιο δε βαθμό που δε μπορούσα να ηρεμήσω ώρες αργότερα.
Είναι τραγικό που μερικοί άνθρωποι δε σέβονται το διπλανό τους κι όχι μόνο αυτό, γιατί στη θεωρία όλα καλά είναι, αλλά το δείχνουν κιόλας και αν αντιδράσεις ζητώντας το δίκιο σου σε προσβάλλουν κιόλας.
Ήταν πριν δέκα ημέρες περίπου όταν μπήκα στον ηλεκτρικό μετά από μια τραγικά εξαντλητική μέρα (και αμέτρητες κούπες καφέ). Συνεπεία της κούρασης μου αναζήτησα ένα κάθισμα, υπήρχε κάποιο αλλά εν τέλει δεν τα κατάφερα να κάθισα λόγω συνωστισμού…γύρισα λοιπόν στο σημείο όπου στεκόμουν όρθια πριν και τότε ακούω έναν κύριο (δεν αξίζει το χαρακτηρισμό αλλά έχω αγωγή από το σπίτι μου βλέπετε),να λέει κατά λέξη «μερικές νεαρούλες ψάχνουν να κάτσουν μην κουραστεί ο κώλος τους για 4-5 στάσεις!». Η φωνή του ήταν τόσο δυνατή και επιδεικτική που δε μπορούσα παρά να αντιδράσω λέγοντας «ναι γιατί μερικοί έχουν μεγάλο και μερικοί μικρό». Τότε άλλαξε πέντε χρώματα και έψαξε να δικαιολογηθεί με το ότι δεν αναφερόταν σε μένα αλλά σε μια κοπέλα που τον πάτησε δήθεν και ότι δεν έχω κανένα δικαίωμα να του μιλάω εφόσον ισχυρίστηκε ‘ότι όποιος έχει τη μύγα…’. Αντί να σταματήσει εκεί το συμβάν άρχισε την επίθεση η γυναίκα του βρίζοντας με και απειλώντας να με χτυπήσει για να μου δώσει την αγωγή που κατά τα λεγόμενα της δεν είχα από το σπίτι μου.
Την προκάλεσα λοιπόν κι εγώ σε «μονομαχία», που φυσικά δεν έγινε ίσως επειδή φοβήθηκε αλλά ειλικρινά μιλάω αν είχε κάνει κίνηση προς το μέρος μου μετά από τόσο καφέ θα την έστελνα στο νοσοκομείο, λόγω διάπλασης και ηλικίας δεν είχε καμιά ελπίδα ούτε καν να με πλησιάσει…τελικά στην επόμενη στάση κατέβηκαν και οι δύο κοιτώντας προς το μέρος μου…αστεία εικόνα να βλέπεις κάποιον να κατευθύνεται μπροστά και το κεφάλι του να είναι στραμμένο πίσω. Η κοπέλα που στεκόταν ακριβώς πίσω μου καθώς και όλο το υπόλοιπο βαγόνι με κοιτούσε με ένα ύφος που έλεγε «έχεις δίκαιο αλλά άντε να το αποδείξεις!», μετά από κάποιες στάσεις κατέβηκα κι εγώ αλλά η σκηνή είχε μείνει χαραγμένη στο νου μου και κυρίως γι αυτό τη γράφω, μήπως φύγει από μέσα μου η ταραχή εκείνης τη στιγμής και η αίσθηση του άδικου.
Ας έρθουμε τώρα στα μέγιστα ζητήματα που μου έδωσαν το κίνητρο για να γράψω…. Πρώτον, οι Έλληνες διατείνονται για τον ανδρισμό και το θάρρος του αλλά όταν ο συγκεκριμένος κύριος ετέθη προ των ευθυνών του σχετικά με τη συμπεριφορά του προς το μέρος μου όχι μόνο δεν ζήτησε συγγνώμη αλλά άφησε τη γυναίκα του να «καθαρίσει για λογαριασμό του». Και δεύτερον αφού εξαπόλυσε οχετό απειλών και βωμολοχιών εναντίον μου, η γυναίκα αυτή (ε, όχι δεν αξίζει να λέγεται κυρία) τόλμησε να πει ότι δεν έχω αγωγή από το σπίτι μου.
Ιδού λοιπόν και οι απορίες και κάθε απάντηση ή σχόλιο δεκτά. Ποιος τελικά δεν έχει αγωγή αυτός που στέκεται διακριτικά στο ύψος του η αυτός που προβάλει αύτη του την έλλειψη στους άλλους βρίζοντας και απειλώντας καταδεικνύοντας το επίπεδο του; Και δεύτερον και ακόμα πιο εξοργιστικό: Άντρας είναι αυτό που αναγνωρίζει ένα λάθος και απολογείται γι αυτό όποιο κόστος κι αν πρέπει να επωμιστεί (κοινωνικά ή ατομικά) ή αυτός που κρύβεται πίσω από μάσκες, υπεκφυγές και χρήση βίας εν γένει;
Ευχαριστώ και περιμένω την απάντηση σας, όποια κι αν είναι θα με ανακουφίσει γιατί αν το ξεκαθαρίσω συζητώντας το με άτομα που έχουν αντικειμενική άποψη σίγουρα θα πάψω να νιώθω αδικία και αμφιβολίες…
Τετάρτη 5 Μαρτίου 2008
Butterfly effect ( Το φαινόμενο της πεταλούδας)
Το φαινόμενο της πεταλούδας είναι μια ποιητική μεταφορά, στη θεωρία του χάους για το φαινόμενο της ευαίσθητης εξάρτησης ενός συστήματος από τις αρχικές συνθήκες. Σύμφωνα με μια από τις διατυπώσεις, λέγεται ότι "αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα". Διαφορετικές παραλλαγές εκφράζουν ουσιαστικά την ίδια ιδέα: μια απειροελάχιστη μεταβολή στη ροή των γεγονότων οδηγεί, μετά από την πάροδο αρκετού χρόνου, σε μια εξέλιξη της ιστορίας του συστήματος δραματικά διαφορετική από εκείνη που θα λάμβανε χώρα, αν δεν είχε συμβεί η μεταβολή.
Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά (καταγεγραμμένα) από τον μετεωρολόγο Έντουαρντ Λόρεντζ κατά τη δεκαετία του 1960, όταν μελετούσε, μέσω αριθμητικής επίλυσης σε υπολογιστή, ένα σύστημα διαφορικών εξισώσεων που προσομοίωνε τα καιρικά φαινόμενα ενός εξιδανικευμένου, απλουστευμένου μοντέλου "ατμόσφαιρας". Ο Λόρεντζ παρατήρησε, σχεδόν τυχαία, ότι όταν εισήγαγε στον υπολογιστή του τις τιμές του προγράμματος από μια προηγούμενη εκτέλεση και "έτρεχε" ξανά το πρόγραμμα, τα αποτελέσματα απέκλιναν σημαντικά με την πάροδο του χρόνου από τα προηγούμενα, ώσπου, μετά από έναν "χρονικό ορίζοντα" δεν είχαν πρακτικά καμιά ομοιότητα. Δεδομένου ότι το πρόγραμμα ήταν ντετερμινιστικό (η ίδια είσοδος έδινε πάντα την ίδια έξοδο, αποκλείοντας φυσικά τις μηχανικές βλάβες), η απόκλιση των αποτελεσμάτων οφειλόταν στο γεγονός ότι τα νούμερα που ξανα-εισήγαγε "με το χέρι" ο Λόρεντζ είχαν μικρότερη ακρίβεια (λιγότερα δεκαδικά ψηφία) από εκείνα που εσωτερικά αποθήκευε ο υπολογιστής. Ο Λόρεντζ συμπέρανε ότι, στο συγκεκριμένο μοντέλο, και η ελάχιστη ακόμη έλλειψη ακρίβειας είναι καθοριστική - κάτι που αργότερα αποκαλύφθηκε ότι είναι γενικό χαρακτηριστικό μιας ολόκληρης κλάσης συστημάτων, των λεγόμενων χαοτικών.
Αργότερα, ο Λόρεντζ επινόησε ένα ακόμη απλούστερο σύστημα τριών μόλις διαφορετικών εξισώσεων που περιείχαν δύο μη γραμμικούς όρους και περιέγραφαν, στην ουσία τους, ρεύματα μεταφοράς θερμότητας μέσα σε ένα ρευστό. Το σύστημα αυτό επιδείκνυε επίσης χαοτική και ευαίσθητη συμπεριφορά: οι τροχιές του, σε έναν χώρο τριών διαστάσεων, παραμένουν παγιδευμένες σε μια πεπερασμένη περιοχή και "κουλουριάζονται" χωρίς ποτέ να τέμνονται ή να κλείνουν (δηλ. να επαναλαμβάνονται περιοδικά). Όλες οι τροχιές, μετά από αρκετό χρόνο, συγκεντρώνονται τελικά σε μια περιοχή με φράκταλ διάσταση που ονομάστηκε παράξενος ελκυστής. Είναι ενδιαφέρον ότι τα "πορτρέτα" του χώρου των φάσεων του ελκυστή του Λόρεντζ, όταν σχεδιαστούν σε 3 διαστάσεις, μοιάζουν κάπως με ένα ζεύγος συμπλεγμένων φτερών πεταλούδας (μερικοί το παρομοιάζουν επίσης με "κουκουβάγια").
Ωστόσο, ο Λόρεντζ χρησιμοποίησε τον όρο αρκετά αργότερα, και στις πρώτες δισδιάστατες προβολές του ελκυστή που πήρε το σχήμα δεν μοιάζει ιδιαίτερα με πεταλούδα. Η επιλογή της πεταλούδας θυμίζει ακόμη την "καταγωγή" του ελκυστή από τη μετεωρολογία - η μεταφορά ενός γλάρου αντί πεταλούδας είχε επίσης χρησιμοποιηθεί νωρίτερα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
